Women In Aviation.
Kobiety w przestworzach

 

Stefania Wojtulanis-Karpińska

Stefania Cecylia Wojtulanis-Karpińska urodziła się w Warszawie w 1912 roku.

Była jedną z pierwszych kobiet w Polsce, które uzyskały licencje pilota balonowego i samolotowego. W czerwcu 1939 roku ukończyła kurs akrobacji na samolotach RWD-10 i RWD-17. Do wybuchu wojny spędziła w powietrzu łącznie 192 godziny 28 minut, pilotując samoloty szkolne i sportowe, balony, szybowce i motoszybowiec „Bąk”.

Po wybuchu wojny zgłosiła się do służby w lotnictwie wojskowym i została przydzielona do Eskadry Sztabowej Naczelnego Dowódcy Lotnictwa. Wykonywała loty łącznikowe na samolocie RWD-8. Po agresji sowieckiej została ewakuowana do Rumunii. Pełniła tam rolę kuriera, pomagając wielu pilotom w przedostaniu się do Francji, gdzie odtwarzała się polska armia. Sama również dotarła do Francji, gdzie przydzielono ją do pracy sztabowej. Po upadku Francji udała się z kolei do Wielkiej Brytanii.

1 stycznia 1941 wraz z Anną Leską została pierwszą cudzoziemką powołaną do brytyjskiej Pomocniczej Służby Transportowej (Air Transport Auxiliary – ATA). Jej obowiązki polegały na dostarczaniu lotem samolotów z fabryk lotniczych do jednostek bojowych.

Służba ta była uciążliwa, loty odbywały się często w złych warunkach pogodowych, a ponadto wymagała ona poznania pilotażu rozmaitych dostarczanych typów samolotów, łącznie z dwusilnikowymi bombowcami, jak Vickers Wellington. Jako pierwsza Polka wylatała 1 000 godzin na samolotach bojowych. Awansowała podczas wojny do stopnia porucznika pilota czasu wojny, a następnie do stopnia kapitana pilota czasu wojny.

Po wojnie wyemigrowała do USA. Zmarła 12 lutego 2005 roku.

Powrót